HEART'S REVOLUTION

Άνθρωπος! Ένα ον περίεργο, γεμάτο πάντα εκπλήξεις και συχνά δυσάρεστες. Άνθρωπος… και… Αγάπη. Δυο λέξεις με το ίδιο φωνήεν. Τόσο αλληλένδετες αλλά ταυτόχρονα τόσο διαφορετικές. Ας αρχίσουμε όμως από την αρχή.

Το έχουμε αυτό, εμείς οι άνθρωποι, να παίρνουμε πίσω τις
κουβέντες μας είτε μεγάλες είτε μικρές, τις υποσχέσεις μας, τα συναισθήματα μας ακόμα και την αγάπη μας. Έτσι απλά, γιατί μπορούμε. Με εμάς δεν είσαι ποτέ σίγουρος. 

Και αυτές οι λέξεις του απόλυτου, που δύσκολα θα έπρεπε να εκφράζουμε, παρά μόνο όταν είμαστε εξ ολοκλήρου σίγουροι ότι τις εννοούμε. Ναι, για αυτό το «για πάντα» και το «ποτέ» μιλάω. Ακόμα και αυτές, τόσο αθεόφοβοι είμαστε που… όταν το επιθυμούμε, απλά τις προσπερνάμε. Σαν να μην τις είπαμε ποτέ. Και αν εκείνη η ψυχή, στην οποία αναφερόμασταν με αυτές τις δυο κουβέντες, αιμορραγεί. Δεν μας ενοχλεί, θα της περάσει λέμε. Όλα περνάνε με τον χρόνο άλλωστε.

Όλα τα επουλώνει αυτός ο χρόνος. Η δικαιολογία για την δειλία μας. Για την έλλειψη θάρρους του να ζήσεις το εξιδανικευμένο. Τι να το κάνεις το παντοτινό, το ποιοτικό ή το αληθινό; Όταν το πρόχειρο είναι πιο εύκολο, πιο ανώδυνο και πιο ποσοτικό; 

Και κάπου εκεί η διαφωνία μου με αυτόν τον κόσμο που ξέχασε τον έρωτα. Που τα λόγια αγάπης φτάνουν μέχρι την άκρη του κρεβατιού. Μόλις σηκωθείς, φεύγουν και αυτά με εσένα. Και αυτός που μένει πίσω, είναι υποχρεωμένος να δεχτεί/να ανεχτεί αυτή την συμπεριφορά. Άλλωστε, είναι η μάστιγα της εποχής μας, θεωρείτε δεδομένη, λογική και σωστή. 

Σωστή η ανυπαρξία της συναισθηματικής ύπαρξης; Κι όμως ναι. Όχι, θα φωνάξω. Όχι! Και έτσι απλά θα εναντιωθώ. Με δύναμη καρδιάς, μορφής, αξίας, ψυχής. Με όλο μου το είναι! Γιατί, εγώ μάτια μου, δεν γεννήθηκα για αυτό τον κόσμο. Μου μοιάζει ελλιπής και καταθλιπτικός. Δεν είναι αρκετός και δεν μου ανήκει, εδώ, ούτε ο ίδιος μου εαυτός. Και το βλέπω στην κόρη του ματιού σου καθώς, περνάει η μαύρη αυτή γραμματοσειρά, ότι και εσύ δεν αρκείσαι στην ματαιότητα της έξαψης και απλά της ηδονής. Εναντιώσου λοιπόν και ας είμαστε μόνο εμείς οι δύο.

Και ο έρωτας; Δύο και μόνο αρκούν για την εξάπλωση του. Πίστεψε και πλάσε τον ιδανικό αυτό κόσμο που εσύ επιθυμείς να κατοικείς. Και, χωρίς να το πάρω πίσω, στο υπόσχομαι θα τον χτίσουμε οι δυο μας.

With love, Inessa...